www.agilityinfo.fora.pl

Magda Domańska

Na początek napisze, że ta impreza chyba by się nie odbyła, gdyby nie Magda Ziółkowska, która harowała 22 godziny na dobę, zachowując niesamowuty spokój. Podziwiam.
Piatek przesiedziałam w rejestracji zawodników, mając przeglad róznej organizacji ekip i roli team lidera, zreszta potem tez obserwowałam jak powinien pracowac team lider na zawodach. Mysle, ze ten wątek sie jeszcze pojawi w tym temacie.

W sobote lało, lało, lało..Piękna trawa zamieniała się w bajoro błotne.
Nie wiem jak wypadli inni, bo kontrolowanie czasu własnych zapoznań i startów plus praca na ringu zajeła mi cały czas i energię. Zdisowałam z pyrami jumping, a ukończyłam agility z Cu na czysto zajmujac 18-te miejsce, a z Oxa z jedna strefa na 49. Teraz dywagacje typu gdyby babcia miała wąsy.. Gdybym nie podeszła nonszalancko do tej strefy, to Oxa byłaby 15-ta i weszła by do finału z listy a Cu z kraju.

W finale zabrakło mi dopalacza (nie wiecie gdzie mozna nabyć Smile

) i wylądowałam z disem.

Takie zawody ucza pokory i jak już ogłuszenie mija to zachęcają do dalszej pracy. Boże jak oni biegają!!!!
W sumie na moich 8 biegów ukończyłam 3 w tym dwa na czysto. Straszne, ale i tak lepiej niz w zeszłym roku.

Beata Banaszak

Beata Banaszak

A i nie było stołu Laughing

ale za to metalowe przeszkody chyba na dwóch torkach Evil or Very Mad

Wanda Krawczuk

Dzieki Beata za sprawozdanie!!
Rzeczywiscie to co piszesz oraz filmik wygladal na powtorke z Krakowa Confused

Kto da wiecej??

O co chodzi z team leaderowaniem? Kto byl polskim team leaderem?

Olga Kwiecien

Pipi była w agility small czwarta, nie 8.

Ogólnie EO masakra pogodowa i organizacyjna jak dla mnie też.

Organizatorzy wydrukowali całkowicie bezużyteczny katalog, w którym nie było numerów startowych ani list startowych (rozumiem, że mogło to być problemem przy drużynach, bo niektóre się kompletowały na miejscu, ale indywidualne to jednak mogli wydrukować wcześniej). Listy startowe jako też i wyniki były wywieszane na zasadzie biegu na orientację: a to na drzwiach z tyłu jakiejś kanciapy, a to na jakieś tablicy opartej o trybuny, za każdym razem w innym, nieoczekiwanym miejscu, najczęściej tylko jednym, chyba po to, żeby zawodnicy się mogli rozgrzać w bitwie o ich przeczytanie.

Tym pięknym sposobem ani nie udało mi się obejrzeć zawodników, których chciałam obejrzeć, ani też nie mogłam stwierdzić, co to właściwie za pies, co właśnie biegnie.

Pogoda oczywiście nie była niczyją winą, aczkolwiek mam lekkie pretensje, że sędziowie trochę nie dostosowali torów do warunków, w agility medium w sobotę na przykład był rzeźnicki nabieg na palisadę i mnóstwo psów, w tym Vigo, wyleciało w kosmos z samego czubka. Tory ogólnie rzecz biorąc wszystkie bardzo trudne, niby odpowiednie do rangi zawodów, ale przez warunki pogodowo-nawierzchniowe miały naprawdę trudność 12 w 10 stopniowej skali.

Moje biegi absolutnie katastrofalne, chyba mi rozum rozmókł na deszczu, bo tak idiotycznych błędów nie robiłam już dawno Twisted Evil

[link widoczny dla zalogowanych] do albumu ze zdjęciami, będzie jeszcze trochę z finału large.

Anna Sajkowska

No to;) obiecany trochę dłuższy opis. Najpierw zacznę od podziękowań dla BeatyG, że jakiś tydzień temu spytała o której w czwartek z Mokką wyjeżdżamy, dzięki czemu dowiedziałyśmy się, że w piątek o 9 rano to my już na miejscu musimy być Laughing

. W czwartek o 16 rozpędziłyśmy kółeczka furmanki w wyjątkowo niewielkim składzie, okrojonym w ostatniej chwili... Przez Janki wybyłyśmy bez problemów, gierkówką szybko nas niosło, autostrada miła jak zawsze i 3 McDonaldy dalej zjechałyśmy w mroczny las bez żadnych kierunkowskazów za to z lisami spacerującymi środkiem drogi i mroczno – przerażającym dzwonkiem sms Mokki rozbrzmiewającym w totalnych ciemnościach górzystego pogranicza... ‘Ubytovnia’ okazała się sportowym hotelikiem/ noclegownią, z wielkim 6cioosobowym pokojem z łóżkami piętrowymi, który oddany został do naszej wyłącznej dyspozycji. Kuchnia z lodówką w pomieszczeniu obok naszego pokoju tylko dopełniły naszego pozytywnego odbioru miejsca i po wtarabanieniu rzeczy na 4te piętro, na szczęście działającą windą (choć jechała tak długo jakbyśmy piętro naste zwiedzali a nie 4...) udałyśmy się na zasłużony odpoczynek. O 6 rano zbudziło nas potężne walenie dochodzące gdzieś w pobliskich budynków, jakby ktoś paletami transportowymi rzucał z 10m po betonie. W ciągu dnia już się dowiedziałyśmy, że mieszkałyśmy dokładnie nad halą hokejową w klubie sportowym Dukla Liberec, w której treningi i mecze odbywały się praktycznie nieprzerwanie od 6 rano do 22. Co zresztą wyjaśnia, dlaczego to oni mają jednych z najlepszych hokeistów świata a nie my...

Ale do samych zawodów. Rano rejestracja i kontrola weterynaryjna. Reprezentacja stawiła się prawie w komplecie, team leader się spóźnił. Całe szczęście na miejscu była Magda Ziółkowska i pomogła również w rozwiązaniu problemu z chipami 2 psów z naszej ekipy. Później krótki instruktaż co i jak i przerwa do oficjalnego treningu. Oficjalny trening w chaosie rzec by się chciało, szczególnie jak popatrzyłam na organizację innych reprezentacji... cóż, może kiedyś się doczekamy... Na otwarciu, ku memu zdziwieniu, część naszej reprezentacji się nie pojawiła. Rozumiem, że nie jest to fascynujące wydarzenie, ale jednak jakiś taki obowiązek moralny odczuwam. Irenka, jeszcze raz przepraszam

Chłopcy moi zostali obfotografowani mocno, bo mieli narzutki w Polską flagę, a co Wink

. Ponieważ zgłosiłyśmy się do pomocy, więc udałyśmy się wieczorkiem pomagać przy przeszkodach. Znieśliśmy wszystko na płytę stadionu, postaliśmy we 20 osób czekając na jakieś dyspozycje, przełożyliśmy większość przeszkód dwukrotnie pod różne namioty oznaczające przydział przeszkód do któregoś z 4 torów, w tym kładkę np. ze 3 razy przełożyliśmy. Ale to nic, w sobotę o 6 rano i tak od nowa robiliśmy robotę przenosząc przeszkody na inne ringi niż pierwotnie wyznaczono.
Ale w ‘między czasie’ o 21 w piątek zaczęło padać i lać na zmianę... nieprzerwanie mieliśmy stałą dostawę hektolitrów wody z nieba do mniej więcej 18 w sobotę. Efekty widać na filmiku, który wstawiła Beata.
W sobotę o 6 rano udaliśmy się w mniejszej podgrupie pomagać w ringu i robiliśmy to nieprzerwanie całą sobotę i niedzielę. Z moich biegów – zimno mi było niewiarygodnie, 2 pary butów nie dotrzymały do 9 rano, kurtka przeciwdeszczowa mi przemokła. Do tego po kontuzji stopy nie mogę biegać w korkach, choć po 13 to i one już nawet nie pomagały. Najpierw startowałam z Draniem, zrobiło się zamieszanie jakieś totalne przed startem, czekaliśmy długo, Draniu całkiem zdążył przemoknąć. Startowaliśmy jak zwykle z lotnego startu z obrotem, no i zanim Draniu dotarł do przeszkody nr 1 już zaliczyłam pierwszą glebę, pozbierałam się szybko, siłą woli wysłałam go na przeszkodę nr 2. Na hopce nr 3 trzeba było zawrócić, Gruby skoczył, ja rąbnęłam szpagacik, on chciał mi pomóc się pozbierać i najkrótszą drogą przez środek hopki powrócił do mnie. Cóż, pierwsze dis. Przeszkodą nr 4 był lekko zagięty tunel, bull strasznie długo w nim zabawiał, jak go w końcu zobaczyłam w wyjściu, jechał na pleckach w kałuży wody jaka się w tunelu zrobiła, próbując złapać gdzieś kontakt łapek z glebą. Po tym incydencie lekko stracił ochotę na kontynuację biegu, więc wariacją własną dobiegliśmy do mety i pomknęliśmy do pokoju, gdzie bull musiał zostać wysuszony moim ręcznikiem, bo siedział i się trząsł z zimna, zawinięty w moją kołdrę udał się na zasłużony odpoczynek... Później przyszła kolej na Wermuta i agility. Biegliśmy jako para nr 128 po tym torze, którego malutki fragmencik jest na filmie, jak malina hamuje przed slalomem. Przy slalomie stałam po kostki w błocie, i nie jest to literacka przenośnia, slalom miał wybite dziury głębokości 10cm w miejscach stawiania łap przez psy. Tor trudny, początek zabójczy w tych warunkach, hop, prosty tunel, z którego pies wypadał prosto na palisadę, a musiał wcelować w slalom zaczynający się nie więcej niż 70cm od palisady. W normalnych warunkach byłby to kiler, w sobotnich – dla większości niemożliwość... Doszłam do połowy tunelu, wystartowałam Wermuta i strzeliłam drugi szpagacik już tego dnia, Wer zawrócił do mnie, wysłałam go do slalomu, ale palisada okazała się wciągająca i dis;) Później już bardzo ładnie, wszystkie strefy super, 1 szpagacik i 1 jazdę na zadku dalej już byliśmy na mecie... Praca praca praca w strugach deszczu, i znowu starty. Wermut dobry początek, wyszły nam jakieś trudne rzeczy, znowu szpagacik na trasie, pierwszy jeszcze udało się jakoś załatać, na prostej niestety utknęłam w błocie, przejechałam się na zadku, wygięłam sobie solidnie gdzieś po drodze rękę i dis. Ale... biegaliśmy jako para nr 300 czy 400 po tym błocie na tym torze, zrobiło się bagno, błoto do pół-łydki, Wermut wyglądał jakby się w chlewie wytarzał a ja miałam błoto absolutnie wszędzie nie po wywrotce, tylko od ‘rozbryzgów’ i fontann... Ostatnie agility z bullem, który wystartował jak torpeda, co skutkowało koniecznością 4 zmian za psem (wyszły nam idealnie), mała jazda figurowa z ratowaniem się wiatrakami z rąk, do tego ze 2 szpagaciki na trasie, zawąchany w slalomie bullo i skończyliśmy na czysto z 14 punktami za czas:))) później finały small i medium, na large już nie starczyło czasu, bo ściemniło się zupełnie. Z ciekawostek, La znowu miała niezaliczoną strefę na kładce, co po również niezaliczonej strefie na MŚA chyba nie jest dobrym znakiem co do tych stref. Generalnie kilka psów, w tym np. La, Safka i Wibke to jakby inny świat i inna liga... I zgadzam się z Olgą, sędziowie nie wzięli poprawki na pogodę, co skutkowało nieładnymi zdarzeniami, np. takimi z lotem z palisady w agility medium. Vigo przynajmniej skoczył i lądował świadomie na łapkach, Kaja Silasa potknęła się tak, że łapki jej gdzieś zostały, ona zjechała 'w poprzek' palisady i spadła bardzo nieładnie z drugiej strony.

W niedzielę o 6 rano znowu się stawiliśmy do pomocy naszą małą grupą. Ringi zostały poprzesuwane w poszukiwaniu lepszego podłoża, bo po 2 torach large po prostu nie dało się biegać. Biegi drużynowe zdecydowanie lepsze dla nas. Najpierw chyba jako jedyna ekipa nie byliśmy poinformowani przez team leadera, że zawody zaczynają się prawie 40min wcześniej, czyli o 7.30 zamiast o 8.10. Do tego znowu chyba jako jedyna ekipa nie widzieliśmy numerów naszych drużyn, przez co nikt nie wiedział, w której grupie będzie się zapoznawał. Dzięki temu nasza drużyna large nie była na zapoznaniu z torem i musieliśmy negocjować start w następnej grupie, przez co np. ja startowałam jednocześnie z moim kolejnym zapoznaniem z torem. Z Wermutem odstawiliśmy chaos, powinniśmy byli dostać dis, ale jakoś ukończyliśmy tor, na styl spuścimy zasłonę milczenia. Reszta naszej drużyny też z lekkimi błędami, ale jakoś udało się dotrzeć do mety;) Jumping z Draniem z dramatycznym odwołaniem przed przeszkodą nr 3, która miała być pod kątem 90 stopni, a tymczasem Draniu nacierał po prostej ‘pod prąd’ na podwójną przeszkodę, oprócz tego ładnie i szybko jak na Drania, z moim błędem na podwójnej, który kosztował nad odmowę i błąd. Ale reszta drużyny nam się zdisowała na jumpingu, więc i tak na geniuszy wyszliśmy:D W large jumpingu myślałam, że badziewnie nam poszło, Wer minął pierwszą przeszkodą (wstał, położyłam go ponownie, ale nie spojrzałam, że pod kątem złym leży i nie ma prawa nam ten start wyjść), więc pierwsza odmowa, po drodze składnie i szybko, bardzo szybki nabieg na slalom pod kątem 45 stopni po prostym tunelu dobre wejście, ale Wer już nie był w stanie wyhamować i ‘złamać’ się w drugą tyczkę, zatem błąd, no i minął ostatnią hopkę, przez co złapaliśmy drugą odmowę... pociesza mnie fakt, że i Mac i Leszek i wielu innych zrobiło to samo na ostatniej hopce;) Później okazało się, że reszta naszego teamu się zdisowała, więc i tak wypadliśmy nieźle;) Draniu dołączył do elitarnych w stylu startów naszej drużyny i zdisował się na agility, tak jak i Sunday i Ares, ale biegł szybko, super i dostał brawa i poklepania po boczkach z publiczności po biegu;)

Na koniec poskładanie ringu, zakończenie imprezy, szybkie kółeczka na autostradzie i w 7 godzin odliczając przystanki byliśmy w domu:)

Chciałam podziękować Oldze i Mokce za przygarnięcie Grubego do drużyny Very Happy

Justynie i Monice za 'wzięcie' Wermuta i Sławkowi, że do nas dołączył Very Happy

A największe podziękowania za 2 miłe dni pomocnikom z polskiego ringu: Ania Grzywkowej, Ani Parysowej, Magdzie pyrkowej, Mokce, Natalii, Magdzie Avowej, Michałowi, Sławkowi i Robertowi, oraz Magdzie Z za ogarnianie wszystkiego Very Happy

DZIĘKUJĘ (i przepraszam, jeśli o kimkolwiek zapomniałam, ale mój mózg się rozwodnił przez te 2 dni...).

Informacja o Pipi była przekazana przeze mnie, więc to ja źle spojrzałam na wyniki. Gratulacje dla Pipi jeszcze raz! I z tego co pamiętam, później była 19 w finale.

Beata Banaszak

Beata Banaszak

Anna Sajkowska

Halina Pierzchała

Pooglądałam ten filmik i powiem wam jesteście wielcy jak biegaliście w takich warunkach .
GRATULACJE
Jedno pytanie kto zapłacił za odnowienie boiska ?

Beata Banaszak

Hanna Bryzek

Roman Maruszczak

Olga Kwiecien

[link widoczny dla zalogowanych] wyniczki, które się trochę normalniej ściągają.

A tu [link widoczny dla zalogowanych].

Monika Rylska

po wgryzieniu sie w wyniki, rozkminilam ze do 4. miejsca Iwony w sobotnim A ind mozemy dolozyc:
2. miejsce Tomka z Lolą w niedzielnym A team!! brawo!