www.agilityinfo.fora.pl

Beata Banaszak

ktoś ma jakies wiesci?

Magdalena Kasprzyk

Ava zakwalifikowała się do finału!!!!!!!!!!!!!! Wielkie brawa!! Miała w którymś biegu coś koło 8 miejsca.
W finale wystartuje też Kryśka ,która dostała się jako najlepszy pies z Polski.

Ula Rybok

wielkie gratulacje, trzymamy kciuki Very Happy

Bogumiła Hołubinka

Super! Aż żal, że nie widzi się tego na żywo... Sad

Joanna_Łukaszuk

Trzymam kciuki za wszystkich i bardzo gratuluje finalistom Smile

Esz... chyba za rok sie wybiore popatrzec...

Edit: Gratulacje dla Fanty i Tosi za czyste przebiegi!!!!!!!

Beata Banaszak

Jakies wieści z frontu?

Monika Rylska

Niuka przekazuje że wygrał cudny gronek, drugi Zelijko Gora. Ava zdisowala sie w finale Sad

Druzynowo NIE ostatni Razz

Beata Banaszak

Biorąc pod uwagę uzyskiwane prędkosci, to chyba musiały być dość proste szybkie torki.
Zawiodłam się niestety na ich stronie.
Trzeci dzień a tu ani wyników ani torków nie ma.

Jędrzej Kalinowski

Beata Banaszak

strona z przeszkodami sie nie otwiera

Jędrzej Kalinowski

agnieszka kunkel

szybkie o trudnosci a2. jak jeden z uczacych sie na jumpingu zawodnikow (Zelijko) powiedzial 'too easy, no chances' (dostal sie na ostatnim agility - najtrudniejszym) to w pelni sie z nim zgodzilam Wink

moglam wywijac z Tolaska na lewo i prawo, a i tak nasze czasy byly o conajmniej 4s wolniejsze, a pierwsza 10tka miala czasy do 1s gorsze od najszybszego.
podloze dosyc sliskie (wykladzina), wiec znalazlo sie kilka belgow co robilo tor jak na lyzwch Wink

a przeszkody - prawda, hardcore. na murku za kazdym razem jak pies walnal, badz zwalil go, serce stawalo w miejscu - taki huk. kolo metalowe raz o malo nie zlecialo psu na plecy. slalom skakal jak szalony. strefy ze sliska guma. skok w dal z uroczymi cienkimi nozkami, jak pies dobrze zwalil, to sie na nie nadziewal. poza tym bez zarzutow Wink

ide spac

Bogumiła Hołubinka

Niuka, jak wstaniesz to napisz jaki gronek wygrał. Bom strasznie ciekawa, a wyników nadal niet.

Beata Górska

Wygrała Finka Christa Savolainen z Black Master's Wicked Beauty.

Ja aktualnie obrabiam zdjęcia, jak skończę, to wstawię i coś więcej napiszę. Na szybko tylko, że organizacja całej imprezy beznadziejna i nie umywała się do ubiegłorocznej czeskiej.

Anna Sajkowska

Zawody, zawody i po zawodach:)

Na początku tylko zaznaczę, że wyrażone poniżej opinie to moje prywatne zdanie, tak żeby nie było wątpliwości;)

Najważniejsze, to chciałam bardzo serdecznie pogratulować całej polskiej ekipie za występy i zaangażowanie, i za walkę do końca:) Oczywiście gratulacje dla Magdy z Avą, które zajęły w agility II w sobotę 8me miejsce i zakwalifikowały się do finałów, oraz dla Marty z Kryśką za znalezienie się w finałach jako najlepszej polskiej parze z biegów kwalifikacyjnych! Wielkie brawa dla absolutnych debiutantek na tak dużych zawodach, czyli Ani z Fantą i Karolli z Tośką, które dzielnie walczyły we wszystkich biegach:)

Same zawody, jak dla mnie 2 oddzielne bajki, więc zacznę od tej ciekawszej, czyli samych zawodników. Bardzo wiele dobrze znanych osób i psów z wielkich zawodów, w tym Mistrzostw Świata, wiele biegających od lat z bardzo doświadczonymi psami. Pod tym względem doskonała możliwość podpatrzenia, nauczenia się, analizowania. No i motywacja do dalszej pracy, żeby jednak zamknąć różnicę do najlepszych;) Z najbardziej znanych to wspomniany już Zeljko (nie mam przy sobie katalogu, więc mogą być błędy w pisowni imion) i jego fenomenalna ‘malinka’ Djurdja, Anna Eifert z gronkiem, zeszłoroczna zwyciężczyni- Aspen, itp. Do tego reprezentacja Japonii, które przysłała ekipę terwików niewiarygodnie brzydkich, ale za to rewelacyjnie biegających! Zresztą po jumpingu japoński terwik zajmował 3cie miejsce. Generalnie, niewiarygodna okazja do nauki i podpatrzenia najlepszych!

A co do samych zawodów. Jechałam z dużymi oczekiwaniami rozbudzonymi opowiadaniami o imprezie, jaka odbyła się rok temu w Czechach. A doskonale podsumował to, jak dla mnie, Słoweniec- ‘village competition’. Ceremonia otwarcia trwała chyba z 15min, kraje przeszły po płycie stadionu, postaliśmy chwilę przy akompaniamencie krótkich przemów tylko po niemiecku praktycznie i na tym koniec. W czwartek treningi i kontrola weterynaryjna, treningi były spóźnione w stosunku do rozpiski, a z obsługą toru trudno się było porozumieć, ponieważ znała tylko niemiecki. Później spotkanie team-leaderów spóźnione o 90min, przy czym ostatnie 30min zmienialiśmy salę, w której miało być spotkanie, 3 razy. W piątek początek dnia również z opóźnieniem, i trend się kontynuował przed kolejne dni. Filarem obsługi ringowej pozostała... Iwona Kalisz... gdyż oprócz niej uwijającej się po boisku kręciło się niemrawo jeszcze 2 panów.
2 zwroty, które organizatorzy mieli opanowane do perfekcji i których często używali, na oznaczenie czasu, czyli na bezpośrednie pytania, typu kiedy są zapoznania z torem, kiedy dostaniemy listy startowe, itp.- soon... a na pozostałe pytania- ja się tym nie zajmuję...
Boisko bardzo mi się nie podobało, twarda sztuczna nawierzchnia, do tego z nieznanej mi przyczyny posypana piachem (podobno organizatorzy specjalnie sypali). Podłoże spowodowało, że żadna przeszkoda nie była przymocowana do podłoża, więc tunele, a przede wszystkim slalom dowolnie ‘latały’ razem z psami. Slalom giął się tak bardzo, że Wermut robił większość na 1 łapę, bo samym sobą rozginał go tak mocno, że nie musiał się zbytnio wyginać. Na spotkaniu team leaderów sędziowie, jak sami powiedzieli, zrobią wszystko, żeby slalom był prosty, ale i tak większość psów miała go ‘po łuku’. Miękki tunel zepsuł się już w trakcie treningów, więc nie był użyty przez całe zawody. Przeszkody oczywiście metalowe, jak już było napisane, mur jak leciał to z przeraźliwym hukiem i jak dla mnie dużym ryzykiem kontuzji, elementy skoku w dal po przewróceniu prezentowały bardzo niebezpieczne 2 druty wystające do nieba.
Według mnie tory bardzo proste, wręcz bym powiedziała, że na granicy A1 i A2, premiowały więc psy bardzo szybkie i niekonieczne radzące sobie w trudnych technicznych sekwencjach. Doliczając do tego rodzaj zaczepów na hopki, gdzie tyczka nie leżała na podpórkach, tylko trzeba było ją na siłę wcisnąć w rodzaj ‘gumowego pierścienia’, co powodowało, że psu łatwiej było przewrócić całą hopkę niż zrzucić tyczkę, więc tyczki nie leciały mimo wyraźnego pukania o nie przez psy, wypaczało to według mnie częściowo wyniki.

Podsumowując, jak dla mnie bardzo motywujące zawody do dalszej pracy, ciekawa rywalizacja do końca w finałach z emocjami, zrzutkami i dyskwalifikacjami, no i możliwość poznania naprawdę fenomenalnych psów. A organizacyjnie, cóż, mam nadzieję, że przyszły rok jednak będzie jakości czeskiej organizacji;)